Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Duo Reges: constructio interrete. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

1. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
2. Quid censes in Latino fore?
3. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
4. Tria genera bonorum;

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Recte, inquit, intellegis.

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Easdemne res?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Sint ista Graecorum;

Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.

Ut pulsi recurrant?

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Tantaque est vis talibus in studiis, ut eos etiam, qui sibi
alios proposuerunt fines bonorum, quos utilitate aut
voluptate dirigunt, tamen in rebus quaerendis explicandisque
naturis aetates contenere videamus.

Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et
pudoris et ingenii, sed aetatem vides.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

• Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?
• Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
• Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
• Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.