An tu me de L.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Duo Reges: constructio interrete. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.
Nam ante Aristippus, et ille melius.

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.

Cur iustitia laudatur? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Bork Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quis hoc dicit? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Sed haec nihil sane ad rem;
Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Bork: An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Haec dicuntur inconstantissime.: Hunc vos beatum;
Bork: Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Tenent mordicus.: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Quis negat?: Sed tamen intellego quid velit.
Bork: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Tubulo putas dicere?: Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam
disputationem.

In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur,
cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.